Gazi Mustafa Kemal’in aramızdan ayrılışının 87. Yılı münasebetiyle bu hafta ki yazımızı ona ithafen yazmak istedim. Mustafa Kemal malumunuz Selanik’te dünyaya geldi. Yaşadığı yer Osmanlının küçültülmüş bir coğrafyası özelliğini taşıyordu. Avrupa da yer alan Selanik aynı zamanda Müslümanların Hristiyanların Yahudilerin asırlarca bir arada huzurla yaşadığı küçük bir belde. Kozmopolit yapısının yanında Avrupa da yaşanan her türlü cereyanın esintilerinin duyulduğu bir yer. Babası Ali rıza Efendi Selanik Gümrüğünde çalışan bir memur, annesi Zübeyde hanım, Konyarlar olarak bilinen Türkmen bir aşiretin ferdi olarak babası Sofuzade Feyzullah Ağa ile annesi Ayşe hanımın kızıdır. Zübeyde hanım tam bir Osmanlı Hanımefendisidir. Ailesinden aldığı derin terbiye ve maneviyat ile çocukları üzerinde derin izler bırakmıştır. Ali Rıza efendi genç yaşta vefatının yanında Fatma, Ömer, Ahmet, Naciye dört evladını çocukken kaybetmiş acılı ama güçlü bir annedir. Yetim Mustafası ile Makbulesini alıp kardeşinin çiftliğine sığınmış , maddi olarak çok sıkıntıların yaşandığı bir dönem yaşamıştır. Evet bu ülkenin bağımsızlığı bir yetimin çabası kahramanlığı ile nihayete ermiştir.
Şimdi okuyacaklarınızı o dönemin çetin şartları ile düşünmenizi isteyeceğim. Osmanlı devleti bir çok cephede savaşmış yüzbinlerce şehit vermiş askeri yorulmuş halkı 1.Dünya savaşından ötürü fakirlikten adeta kırılmıştır. Devletin başkenti İngilizler tarafından işgal edilmiş ve Mondros Antlaşmasıyla adeta kolu kanadı kırılmıştır. Yoğun olarak hissedilen tek bir duygu var Osmanlı coğrafyasında, yeis!!!
Millet ümitsizlik deryasında dümeni kırılmış gemi gibi savrulurken bir yetim umudunu hep diri tutmuştur. Öyle ki düşman zırhlıları muzaffer bir edayla Boğazı doldurmuş şehri esir almıştı. İşte bu acı ve aşağılayıcı manzara karşısında yaveri Cevad Abbas geliyorlar mı? Diye sorunca Paşanın yüzünde öfke ve kararlılıkla tek bir cümle ağzından çıkar. Geldikleri gibi giderler!!!
Bu azim ve kararlılığından bir an olsun vazgeçmedi. Görüştüğü her insana bağımsızlık umudunu kararlılığını aşıladı. Tarihçi Murat Bardakçı 19 Mayıs 1919 Samsun’a çıkışını bir devlet operasyonu olarak görür. Ben de bu fikre katılıyorum. Padişah Vahdettin bulunduğu güç ortama rağmen böyle bir umut ışığının yakılmasına olumlu bakar ve Paşa Samsuna çıkıp bağımsızlık meşalesini ateşlemiştir.
Koşulların aleyhine döndüğü İngiliz baskılarının arttığı o dönemde tarihin sayfalarına şan ve şerefle geçen Kazım Karabekir Paşa Mustafa Kemalin umudunu destekleyen ve tarihin seyrini değiştirecek kahramanlığı gösterip ‘Ordularım ve Komutam emrinizdedir Paşam!!’ sözü ile milli bağımsızlığımız ete kemiğe bürünecektir.
57 senelik ömür ve Osmanlı coğrafyasında ayak basmadığı savaşmadığı cephe neredeyse kalmamış, bu uğurda sağlığından olmuş ahir ömrünü bu milletin bağımsızlığına adamış kahramanlığını cesaretini zekasını ve Türkiye Cumhuriyetini bizlere miras bırakmış Aziz Atamızı ve Kahraman silah arkadaşlarını bu vesileyle saygı ve minnetle anıyorum. Ruhları şad olsun.
